Xogos qe poden sair mal.....
Esta historia nn sei se e real ou ficticia,contouma un rapaz dun lugar daqel sitio...
Antia como todas as mañans,levantase almorzar e vai recoller o impuntual de Alex para ir cara a parada de bus.De vez en cando encontrase con Adrian e sempre imos os tres cara a parada.Esperamos a que veña o bus e xegar o instituto,qe como todas as mañans esperamos no edificio ata qe toqe o timbre para ir a clase.Un dia xogando, a Adrian ocorreuselle o qe nn se lle ocorre a ningen, unha divertida e fachendosa forma de andar polo chan,arrastrandose e movendo as mans coma se fose^^un becho do monte^^ asi o denominaba el.Asustandonos a todos cn esa maneira de xogar,ata a Tati,Nana e Olga unhas compañeiras qe tamen sufrian o temeroso diivertimento.Asi foi unha e outra vez e sempre diante daqela misteriosa porta da parede.Ata qe un dia coas luces apagadas coma de costume,Adrian veunos facer o xogo pero nn era coma de costume acabou un x un cn todos nos,cansandonos do divertimento e ao fnal acabou x ferirnos gravemente cos seus movementos.Ata qe ns demos conta de qe o becho nn era Adrian e a misteriosa porta da parede estaba aberta,aqel becho era horrendo pero desapareceu no intre.Nunka mais se soupo nada de Adrian,nin nadie qere preguntar nin saber,qe foi de aqel becho.
Esta e unha historia qe nn sei se e real ou ficticia,contouma un rapaz dun lugar daqel sitio pero weno,nn se pode xogar a xogos qe nn coñeces moi bn...
Alejandro Towers and hay como esta la peña productions*
Antia como todas as mañans,levantase almorzar e vai recoller o impuntual de Alex para ir cara a parada de bus.De vez en cando encontrase con Adrian e sempre imos os tres cara a parada.Esperamos a que veña o bus e xegar o instituto,qe como todas as mañans esperamos no edificio ata qe toqe o timbre para ir a clase.Un dia xogando, a Adrian ocorreuselle o qe nn se lle ocorre a ningen, unha divertida e fachendosa forma de andar polo chan,arrastrandose e movendo as mans coma se fose^^un becho do monte^^ asi o denominaba el.Asustandonos a todos cn esa maneira de xogar,ata a Tati,Nana e Olga unhas compañeiras qe tamen sufrian o temeroso diivertimento.Asi foi unha e outra vez e sempre diante daqela misteriosa porta da parede.Ata qe un dia coas luces apagadas coma de costume,Adrian veunos facer o xogo pero nn era coma de costume acabou un x un cn todos nos,cansandonos do divertimento e ao fnal acabou x ferirnos gravemente cos seus movementos.Ata qe ns demos conta de qe o becho nn era Adrian e a misteriosa porta da parede estaba aberta,aqel becho era horrendo pero desapareceu no intre.Nunka mais se soupo nada de Adrian,nin nadie qere preguntar nin saber,qe foi de aqel becho.
Esta e unha historia qe nn sei se e real ou ficticia,contouma un rapaz dun lugar daqel sitio pero weno,nn se pode xogar a xogos qe nn coñeces moi bn...
Alejandro Towers and hay como esta la peña productions*
No hay comentarios:
Publicar un comentario